Os xogos de cartas: a brisca

É un dos xogos de cartas máis populares e que se mantén co paso do tempo. É practicado tanto polos homes como polas mulleres e polos rapaces xa un pouco máis grandes, porque require tanto memoria para botar conta das cartas que se xogaron e das que quedan por xogar, cálculo, estratexia e sicoloxía. Os máis avezados non permiten revisa-las bazas feitas para refresca-la memoria sobre as cartas que van fóra.

Poden xogar dous (cada un xoga para si), catro ou seis xogadores (por equipos).

Están permitidas as señas (ver entradas antigas) e cada xogador ou equipo debe conseguir facer máis de 60 tantos (puntos) para gañar.
As cartas cóntanse do seguinte xeito:

• Sotas: 2 tantos;


• Cabalos: 3 tantos;


• Reis: 4 tantos;


• Treses: 10 tantos;


• Ases: 11 tantos;

As demais cartas non valen nada.

Ademais de facer señas, está permitido falar ou facer comentarios, calquera cousa con tal de averiguar o xogo do contrincante ou de confundilo. Isto proporciona un interesante léxico referido ó xogo e por iso os que xogan habitualmente, xa sexa no seo familiar, xa sexa na taberna, prefiren xogar sempre cos mesmos compañeiros e...¡cosmesmos contrincantes!, porque a brisca crea moita rivalidade.

Cando xogan catro ou seis xogadores, os integrantes de cada equipo séntanse alternando, ABAB ou ABABAB. A baralla, o B que está á súa esquerda corta; A reparte tres cartas a cada un dos xogadores comezando polo que está á súa dereita e sempre en sentido contrario ás agullas do reloxo. Pon o resto do mazo (carro) no centro da mesa e descobre unha carta que indicará o pau do triunfo e que será a última en collerse da mesa.

O primeiro xogador en recibir cartas será o primeiro que xogue. A carta de saída marcará a pauta, de xeito que, para gasña-la baza será preciso xogar unha carta máis alta do mesmo pau ou un triunfo. O que gaña a baza é o primeiro en coller outra carta do mazo e tocaralle saír esta vez.

Tódolos xogadores deben ter sempre tres cartas na man ata que se remate o carro.

O equipo que consegue máis de 60 tantos gaña o xogo. O máis frecuente é ir a catro ou a seis, é dicir que rematará gañando a partida o equipo que consega antes os catr ou seis xogos estipulados.

Se un equipo non gaña nengún xogo, quedan 4-0 ou 6-0, dise dos seus integrantes que van a Noia, que van a Allariz, que van ó Ceboleiro ou que fixeron a dos zapateiros. Todas estas expresións teñen algunha relación entre elas: tanto en Noi como en Allariz os artesáns zapateiros eran numerosos e afamados; en canto ó Ceboleiro é un tradicioanl restaurante de Noia.