Os Arrolos...

Duérmete mi niña,
duérmete, mi Sol,
duérmete, mi niña,
que viene el cocón
y lleva a las niñas
que no duermen non (sic).
(Concello de A Golada)

Este niño pequeño
no tiene cuna;
su padrino es carpintero
y le hará una.
(Concello de Santiago de Compostela)

Duérmete, mi niño,
duérmete, mi Sol,
duérmete pedazo
de mi corazón.
(Concellos de Noia e Santiago de Compostela)

Algunhas cantigas de berce recollen a vida cotiá da familia galega aportando en moitos casos unha interesante información sobre a división dos labores segundo o xénero.
Durme, durme, meu meniño,
durme e non deixes de durmir,
túa nai vai na leña
e teu pai logo ha de vir.
(Concellos de A Golada e O Pino)
Tamén podían dicir
túa nai vai na verdura, no muíño, paña-la herba, etc., sendo neste caso unha avoa, unha tía ou unha veciña a encargada de coidar do neno ou da nena.

Outro exemplo:
Esta nena pequerrecha
heina de aprender a todo,
a cocer e a amasar
e a meter o pan no forno.
(Concellos de Santiago de Compostela e Vedra)

Este neno pequeniño,
pequeniño coma un rato,
heino de levar á escola
e metelo nun zapato.
(Concello de Santiago de Compostela)

Este outro moi similar:
Este meniño pequeno,
pequeno coma un rato,
heino de levar ó muíño
e metelo nun burato.
(Concello de Vedra)

Duérmete, mi niño,
que tengo quehacer,
lavar los pañales,
planchar y coser.
(Concello de Vigo)