As retahílas

Eran unha especie de cantinelas repetitivas que tiñan como finalidade estimula-la memoria e o razoamento dos nenos. Algunhas tiñan a súa propia melodía, outras baseábanse no ritmo ou na rima.
A seguinte é unha das máis populares, da que se coñecen varias versións:
Touporroutou, ¿para onde vas, vella?
Outros din tantarantán... Establécese un diálogo entre o neno e o adulto estructurado nun orde lóxico:
- Touporroutou, ¿para onde vas, vella?
- Touporroutou, para Pontevedra.
- Touporroutou, ¿e que vas buscar?
- Touporroutou, unha carga de sal.
- Touporroutou, ¿para que é o sal?
- Touporroutou, para botarlle ás berzas.
- Touporroutou, ¿para que son as berzas?
- Touporroutou, para face-lo caldo.
- Touporroutou, ¿para que é o caldo?
- Touporroutou, para comer as vellas.
- Touporroutou, ¿para que son as vellas?
- Touporroutou, para bota-lo millo.
- Touporroutou, ¿para que é o millo?
- Touporroutou, para darlle ás pitas.
- Touporroutou, ¿para que son as pitas?
- Touporroutou, para poñe-los ovos.
- Touporroutou, ¿para que son os ovos?
- Touporroutou, para darlle ó crego.
- Touporroutou, ¿para que é o crego?
- Touporroutou, para deci-la misa.
- Touporroutou, ¿para que é a misa?
- Touporroutou, para subir ó ceo.