Os xogos da corda

Quisiera saber mi vocación...
Nos xogos da corda as distintas modalidades practicábanse en función do número de participantes; se eran moitos, o xogo tiña que ser áxil; se eran poucos, máis posado. Pasábase dunha modalidade a outra segundo fora variando o número de xogadores.
Esta variante practicábase cando había poucas nenas, abondaba con tres.
Dúas daban á corda e a outra saltaba, mentres cantaban:
Quiera saber mi vocación:
soltera, casada, viuda o monja.
E agora máis rápido:
soltera, casada, viuda o monja.
Máis rápido aínda:
soltera, casada, viuda o monja.
E logo máis lento:
soltera casada, viuda o monja...
Así ata que perdía e pasaba a saltar outra. As que daban podían variar a velocidade da corda segundo a súa vontade, tratando sempre de sorprender á que saltaba para que perdera.

A este xogo tamén podía xogar unha nena soia.
Similar é este outro:
Cuco rei, cuco rei,
¿cantos anos vivirei?
Vintecinco, non o sei.
Un, dous, tres, catro...
ata que perdía ou se cansaba.