Pode xogar unha nena soia ou varias; cando xoga unha nena soia, esta colle os extremos da corda coas mans e móveas en círculos de atrás hacia diante ou de diante hacia atrás e vai saltando ó compás, procurando non tocar a corda cos pés.
Cando xogan varias nenas ou nenos, existen varias modalidades, segundo o uso que se fai da corda:
- A maroma;
- A barca-barca;
- Entrar e saír;
- Outros;
A maroma:
Precísanse varios rapaces, neste caso nenas e nenos, pois ó ser un xogo de forza, estes non poñen dificultade para participar. A corda debe ser relativamente longa, en función do número de xogadores.
Faise unha sorte para establecer os equipos, que estarán encabezados polos máis fortes; se os participantes son impares, dous nenos pequenos contarán como un dos grandes.
Co pau do zoco trázase unha liña no chan que dividirá os campos dun e doutro equipo. Os rapaces agarráranse á corda, cada grupo a un lado, e á de tres, comezarán a tirar coa forza que teñan coa intención de que algún xogador do equipo contrario pise a liña do chan.
A barca-barca:
Dúas nenas collen a corda, unha por cada extremo e móvena dun lado para outro mentres outra salta coidando que a corda non lle toque. Cantan:
Al pasar la barca
me dijo el barquero
las niñas bonitas
no pagan dinero;
yo no soy bonita
ni lo quiero ser,
arriba la barca, (neste momento erguían as mans e a corda quedaba por riba da cabeza da nena)
una, dos y tres. (Saltaba tres veces máis e saía).
Entrar e saír:
Dúas nenas dan á corda e as demais poñense nunha ringleira ó lado dunha das nenas, entrando a saltar unha detrás da outra, mentras cantan:
Una, dos, Niño Dios,
Ángeles al cielo,
María Consuelo
y la misión del Niño Jesús
que viene cansado
de andar con la cruz;
dos palomitas en un palomar
miran al cielo, rezan a Dios,
Santa María Madre de Dios.
No hay comentarios:
Publicar un comentario