Entre os xogos que tiñan como finalidade o coñecemento do propio corpo por parte do neno estaban aqueles que servían para aprender a contar e diferenciar os dedos das mans. Algúns autores denomínanos lenga-lengas aritméticos.
Este é o máis pequeniño,
este é o seu irmanciño,
(tamén podían dicir: o seu sobriño ou o seu padriño)
este é o maior de todos,
este é o furabolos
e este o matapiollos.
Ou este outro:
Uní, dole, tele, candele,
badana, chinchín, carroupín,
catro pés, conta ben
que fan dez.
(Concello de Antas de Ulla)
E tamén este outro:
Cinco lobitos tiene la loba,
cinco lobitos detrás de la escoba,
uno le canta, otro le pía,
otro le toca la sinfonía.
(Concello de Pontedeume)
No hay comentarios:
Publicar un comentario