"A pés quietos"
Xogaban misturados nenos e nenas ó aire libre; precísase unha pelota, a poder ser, que bote.
Os participantes colócanse nunha roda bastante aberta. O que ten a pelota (que soía ser o dono da mesma, era unha ventaxa que se lle concedía por aporta-lo xoguete) lánzalla a calquera compañeiro; cando os outros se decatan de a quen vai dirixida, corren en calquera dirección tratando de alonxarse o máis posible do que a vai recoller; cando este a ten na man berra "a pés quietos" e todos deben ficar inmóbeles, él tamén.
Entón debe debe lanzarlle a pelota a outro compañeiro, tratando de brilalo, é dicir, golpeándoo coa pelota, tirando de xeito que non a poida coller coas mans.
Se consegue o seu obxectivo, o brilado debe abandoar o xogo e así sucesivamente.
Se non son moitos os participantes poden decidir que ninguén sairá do xogo ata ser brilado dúas ou tres veces; tamén poden ir repescando paulatinamente ós que saíron porque o xogo é máis divertido cando son moitos os participantes.
As reglas de xogo
As reglas deste xogo e dalgúns outros varían en función do número de xogadores, do tempo do que dispoñen os rapaces para xogar e tamén da competitividade que exista entre algúns deles, xa que, ás veces, os máis habiles nun determiñado xogo optan por eliminar rapidamente ós menos expertos para converti-lo xogo nun reto persoal.
En todo caso, os rapaces soen porse dacordo coas reglas que van rexi-lo xogo dicindo en voz alta antes de comezar as normas que an prevalecer.
Por exemplo, neste xogo poden establecer que non se pode tirar ós pés, de xeito que ninguén poderá ser brilado por debaixo dos xionllos, ou que non se poderá brilar ó que estea a menos de dous metros de distancia.
Pero se observamos atentamente o comportamento dos rapeces no tocantes á variación das reglas á hora de xogar, veremos que:
Xogaban misturados nenos e nenas ó aire libre; precísase unha pelota, a poder ser, que bote.
Os participantes colócanse nunha roda bastante aberta. O que ten a pelota (que soía ser o dono da mesma, era unha ventaxa que se lle concedía por aporta-lo xoguete) lánzalla a calquera compañeiro; cando os outros se decatan de a quen vai dirixida, corren en calquera dirección tratando de alonxarse o máis posible do que a vai recoller; cando este a ten na man berra "a pés quietos" e todos deben ficar inmóbeles, él tamén.
Entón debe debe lanzarlle a pelota a outro compañeiro, tratando de brilalo, é dicir, golpeándoo coa pelota, tirando de xeito que non a poida coller coas mans.
Se consegue o seu obxectivo, o brilado debe abandoar o xogo e así sucesivamente.
Se non son moitos os participantes poden decidir que ninguén sairá do xogo ata ser brilado dúas ou tres veces; tamén poden ir repescando paulatinamente ós que saíron porque o xogo é máis divertido cando son moitos os participantes.
As reglas de xogo
As reglas deste xogo e dalgúns outros varían en función do número de xogadores, do tempo do que dispoñen os rapaces para xogar e tamén da competitividade que exista entre algúns deles, xa que, ás veces, os máis habiles nun determiñado xogo optan por eliminar rapidamente ós menos expertos para converti-lo xogo nun reto persoal.
En todo caso, os rapaces soen porse dacordo coas reglas que van rexi-lo xogo dicindo en voz alta antes de comezar as normas que an prevalecer.
Por exemplo, neste xogo poden establecer que non se pode tirar ós pés, de xeito que ninguén poderá ser brilado por debaixo dos xionllos, ou que non se poderá brilar ó que estea a menos de dous metros de distancia.
Pero se observamos atentamente o comportamento dos rapeces no tocantes á variación das reglas á hora de xogar, veremos que:
- Existe unha dose importante de pragmatismo nos xogadores, pois se se perde moito tempo consensuando as normas non quedará case tempo para xogar e se as reglas non son claras haberá que interrumpi-lo xogo continuamente, perdendo parte da súa diversión;
- Os máis expertos se están en minoría ceden ante as propostas dos demais, pois de non ser así, o grupo máis numeroso optará por deixalos soios e facer outro xogo que, cicais, resulta máis divertido.
Tamén observaremos relacións de poder:
- Cando un xogo precisa dalgún material, neste caso a pelota, o rapaz ou o grupo que o posean estarán en condicións de impoñer as normas ós outros;
- Tamén o dominio do territorio é un factor a ter en conta, os recén chegados ou os "intrusos" deben someterse ás reglas que establezan os que habitualmente xoguen nun determiñado espazo.
En xeral, nos grupos de rapaces podemos atopar complexas relacións grupais e conflictos de liderazgo somellantes ós que se presentan nos grupos de adultos, pero, ás veces, as fórmulas empregadas para a resolución destes conflictos poden servirnos de lección ós maiores.
No hay comentarios:
Publicar un comentario